https://basalam.com/zainabiya

#چادر_دانشجویی ، چادر
برچسب‌ها : https basalam com zainabiya,چادر,چادر مشکی,دعا,مهر نماز,چادر,چادر اماراتی,چادر جده,چادر لبنانی,چادر بیروتی,چادر ملی کره,چادر ملی حریرالاسود,چادر دانشجوئی مجلسی نگین دار,چادر دانشجویی مجلسی,چادر دانشجویی,چادر دانشجویی مشکی اصل کره

آرتور اش
قهرمان افسانه ای تنیس هنگامی که تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت، با تزریق خون آلوده، به بیماری ایدز مبتلا شد.طرفداران آرتور از سر تا سر جهان نامه هایی محبت آمیز برایش فرستادند.یکی از دوستداران وی در نامه خویش نوشته بود: \"چرا خدا تو را برای ابتلا به چنین بیماری خطرناکی انتخاب کرده؟\"آرتور اش، در پاسخ این نامه چنین نوشت:...


در سر تا سر دنیا بیش از پنجاه میلیون کودک به انجام بازی تنیس علاقه مند شده و شروع به آموزش می کنند.حدود پنج میلیون از آن ها بازی را به خوبی فرا می گیرند.از آن میان قریب پانصد هزار نفر تنیس حرفه ای را می آموزند.و شاید پنجاه هزار نفر در مسابقات شرکت می کنند پنج هزار نفر به مسابقات تخصصی تر راه می یابند.پنجاه نفر اجازه شرکت در مسابقات بین المللی ویمبلدون را می یابند.چهار نفر به مسابقات نیمه نهایی راه می یابند.و دو نفر به مسابقات نهایی.وقتی که من جام جهانی تنیس را در دست هایم می فشردم هرگز نپرسیدم که \"خدایا چرا من؟\"و امروز وقتی که درد می کشم، باز هم اجازه ندارم که از خدا بپرسم :\"چرا من؟\"
برچسب‌ها : داستان کوتاه,داستان نویسی,داستان,حوضچه معرفت,ماجرای جذاب,خیرستان,داستان کوتاه

مرد زاهدی که در کوهستان زندگی می کرد ،کنار چشمه ای نشست تا آبی بنوشد و خستگی در کند .سنگ زیبایی درون چشمه دید .آن را برداشت و در خورجینش گذاشت و به راهش ادامه داد .در راه به مسافری برخورد کرد که از شدت گرسنگی با حالت ضعف افتاده بود .کنار او نشست و از داخل خورجینش نانی بیرون آورد و به او داد .مرد گرسنه هنگام خوردن نان ،چشمش به سنگ گران بهای درون خورجین افتاد . نگاهی به زاهد کرد و گفت :« آیا آن سنگ را به من می دهی ؟ »

زاهد بی درنگ سنگ را درآورد و به او داد .مسافر از خوشحالی در پوست خود نمی گنجید .او می دانست که این سنگ آنقدر قیمتی است که با فروش آن می تواند تا آخر عمر دررفاه زندگی کند ، بنابراین سنگ را برداشت و با عجله به طرف شهر حرکت کرد .چند روز بعد ، همان مسافر نزد زاهد آمد و گفت :« من خیلی فکر کردم ، تو با این که می دانستی این سنگ چه قدر ارزش دارد ،خیلی راحت آن را به من هدیه کردی . »بعد دست در جیبش برد و سنگ را در آورد و گفت :« من این سنگ را به تو برمی گردانم ولی در عوض چیز گران بهاتری از تو می خواهم .به من یاد بده که چگونه می توانم مثل تو باشم ؟
برچسب‌ها : داستان خنده دار,داستان طنز,داستان برای کودکان,داستان برای نوزادان,داستان کودکان,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,حکایت پندآموز,حکایت خواندنی,داستان,داستان کوتاه

سه نفر جواب آزمایش هایشان را در دست داشتند . به هر سه ، دکتر گفته بود که بر اساس آزمایشات انجام شده به بیماری های لاعلاجی مبتلا شده اند به صورتی که دیگر امیدی به ادامه زندگی برای آنها وجود ندارد .در آینده ای نزدیک عمرشان به پایان می رسد .آنها داشتند در این باره صحبت می کردند که می خواهند باقیمانده عمرشان را چه کار کنند . نفر اول گفت :.... « من در زندگی ام همیشه مشغول کسب و تجارت بوده ام و حالا که نگاه می کنم حتی یک روز از زندگی ام را به تفریح و استراحت نپرداخته ام . اما حالا که متوجه شده ام بیش از چند روزی از عمرم باقی نمانده می خواهم تمام ثروتم را در این چند روز خرج کامجویی و لذت از دنیا کنم. می خواهم جاهایی بروم که یک عمر خیال رفتنش را داشتم . چیزهایی را بپوشم که دلم می خواسته اما نپوشیده ام . کارهایی انجام دهم که به علت مشغله زیاد انجام نداده ام و چیزهایی بخورم که تا به حال نخورده ام .»
نفر دوم می گوید : « من نیز یک عمر درگیر تجارت بوده ام و از اطرافیانم غافل بوده ام . اولین کاری که می کنم اینست که می روم سراغ پدر و مادرم و آنها را به خانه ام می آورم تا این چند روز را در کنار آنها و همراه با همسر و فرزندانم سپری کنم . در این چند روز می خواهم به تمام دوستان و فامیلم سر بزنم و از بودن با آنها لذت ببرم . در این چند روز باقی مانده می خواهم نصف ثروتم را صرف کارهای خیر خواهانه و عام المنفعه بکنم . و نیمی دیگر را برای خانواده ام بگذارم تا پس از مرگ من دچار مشکلات مالی نشوند .» نفر سوم با شنیدن سخنان دو نفر اول لحظه ای ساکت ماند و اندیشید و سپس گفت : « من مثل شما هنوز نا امید نشده ام و امیدم را از زندگی از دست نداده ام . من می خواهم سالهای سال عمر کنم و از زنده بودنم لذت ببرم اولین کاری که من می خواهم انجام بدهم اینست که دکترم را عوض کنم می خواهم سراغ دکترهای با تجربه تر بروم من می خواهم زنده بمانم و زنده می مانم .
برچسب‌ها : داستان خنده دار,داستان طنز,داستان برای کودکان,داستان برای نوزادان,داستان کودکان,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,حکایت پندآموز,حکایت خواندنی,داستان,داستان کوتاه

تصویرزنی به نام «سوده همدانی» از شیعیان امام بود، در جنگ صفین برای تشجیع(ترغیب شجاعتشان) سربازان و فرزندان دلاورش، اشعار حماسی می‌خواند، که سخت بر معاویه گران آمد و نام او را ثبت کرد.روزگار گذشت و امام علی علیه‌السلام به شهادت رسید، و فرماندار معاویه بسر بن ارطاة، بر شهر همدان مسلط گشت، و هر چه می‌خواست انجام می‌‌داد، و کسی جرئت اعتراض یا مخالفت را نداشت سرانجام سوده، سوار بر شتر به دربار معاویه در شام رفت، و از قتل و غارت و فساد فرماندار به معاویه شکایت کرد.معاویه او را شناخت و سرزنش کرد، و گفت:یاد داری که در جنگ صفّین چه می‌کردی؟ حال دستور می‌دهم تو را سوار بر شتری برهنه تحویل فرماندارم بدهند تا هر گونه دوست دارد، با تو رفتار کند؟...سوده، در حالی که اشک می‌ریخت این اشعار را خواند:


صلّی الاله علی جسم تضمّنه قبر فاصبح فیه العدل مدفوناًقد حالف الحق لا یبغی بد بدلا فصار بالحق و الایمان مقروناً «خدایا درود بر پیکر پاکی فرست که چون دفن شد عدالت هم دفن شد،و خدا سوگند خورده که همتایی برای او نیاورد، و تنها او با حق و ایمان همراه بود»معاویه با شگفتی پرسید:چه کسی را می‌گویی؟ و این اشعار را پیرامون چه شخصی خواندی؟سوده گفت:حضرت علی علیه‌السلام را می‌گویم که چون رفت، عدالت هم رفت.معاویه! فرماندار امام علی علیه‌السلام در همدان چند کیلو گندم از من اضافه گرفت، به کوفه رفتم وقتی رسیدم که امیرالمومنین علی علیه‌السلام برای نماز مغرب بپا خاسته بود تا مرا دید نشست و فرمود: حاجتی داری؟ماجرا را شرح دادم، و گفتم چند کیلو گندم مهم نیست، می‌ترسم فرماندار تو به سوی تجاوز و رشوه‌خواری پیش رفته و آبروی حکومت اسلامی خدشه‌دار شود.امام علی علیه‌السلام با شنیدن سخنان من گریست و گفت:خدایا تو گواهی که من آنها را برای ستم به مردم دعوت نکردم.سپس قطعه پوستی گرفت و بر روی آن نوشت:بسم‌الله الرحمن الرحیم، قد جائتکم بینةٌ مِن ربّکم فَاوفوا الکیلَ و المیزان، و لا تَبخَسوا النّاسَ اَشیائهُم، و لا تُفسدوا فی الارض بعد اصلاحها، (1) ذالکم خیرٌ لکُم مَن یَقبِضُهُ. والسّلام؛‌ دلیل روشنی از طرف پروردگارتان برای شما آمده است؛ بنابراین، حق پیمانه و وزن را ادا کنید! و از اموال مردم چیزی نکاهید! و در روی زمین، بعد از آن که (در پرتو ایمان و دعوت انبیاء) اصلاح شده است، فساد نکنید!سپس دستور داد که:کارهای فرمانداری خود را بررسی و جمع‌آوری کن، تو را عزل کردم و به زودی فرماندار جدید خواهد آمد، و همه چیز را از تو تحویل خواهد گرفت.نامه را به من داد، نه آن را بست، و نه لاک و مُهر کرد، بلافاصله پس از بازگشت من به «شهر همدان» فرماندار عزل و دیگری به جای او آمد.معاویه، آن روز شکایت من از چند کیلو گندم اضافی بود، اما امروز به تو شکایت کردم که فرماندار تو «بسر بن ازطاة» شراب می‌خورد، تجاوز می‌کند، مال مردم را به یغما می‌برد،‌ خون بی‌گناهان را می‌ریزد؛ و تو به جای اجرای عدالت و عزل فرماندار فسادگر، مرا تهدید به مرگ می‌کنی؟ و ادعا داری که خلیفه مسلمین می‌باشی
برچسب‌ها : داستان خنده دار,داستان طنز,داستان برای کودکان,داستان برای نوزادان,داستان کودکان,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,حکایت پندآموز,حکایت خواندنی,داستان,داستان کوتاه

داستان کوتاه استاد اصولا منطق چیست؟


معلم کمی فکر کرد و جواب داد : گوش کنید ، مثالی می زنم ، دو مرد - پیش من می آیند. یکی تمیز ودیگری کثیف من به آن ها پیشنهاد می کنم حمام کنند.شما فکر می کنید ، کدام یک این کار را انجام دهند ؟هردو شاگرد یک زبان جواب دادند : خوب مسلما کثیفه !معلم گفت : نه ، تمیزه . چون او به حمام کردن عادت کرده و کثیفه قدرآن را نمی داند.پس چه کسی حمام می کند ؟حالا پسرها می گویند : تمیزه !معلم جواب داد : ....نه ، کثیفه ، چون او به حمام احتیاج دارد.وباز پرسید :خوب ، پس کدامیک از مهمانان من حمام می کنند ؟یک بار دیگر شاگردها گفتند : کثیفه !
معلم دوباره گفت : اما نه ، البته که هر دو ! تمیزه به حمام عادت دارد و کثیفه به حمام احتیاج دارد. خوب بالاخره کی حمام می گیرد ؟بچه ها با سر درگمی جواب دادند : هر دو !معلم بار دیگر توضیح می دهد : نه ، هیچ کدام ! چون کثیفه به حمام عادت ندارد و تمیزه هم نیازی به حمام کردن ندارد!شاگردان با اعتراض گفتند : بله درسته ، ولی ما چطور می توانیم.تشخیص دهیم ؟هر بار شما یک چیزی را می گویید و هر دفعه هم درست است.معلم در پاسخ گفت : خوب پس متوجه شدید ، این یعنی: منطق !و از دیدگاه هر کس متفاوت است

برچسب‌ها : حوضچه معرفت,خیرستان,سایت خیرستان,داستان جذاب داستان حکیمانه,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

داستان کوتاه دنیا از ان خیال پردازان است

11می گویند در زمانهای دور پسری بود که به اعتقاد پدرش هرگز نمی توانست با دستانش کار با ارزشی انجام دهد. این پسر هر روز به کلیسایی در نزدیکی محل زندگی خود می رفت و ساعتها به تکه سنگ مرمر بزرگی که در حیاط کلیسا قرار داشت خیره می شد و هیچ نمی گفت. روزی شاهزاده ای از کنار کلیسا عبور کرد و پسرک را دید که به این تکه سنگ خیره شده است و هیچ نمی گوید. از اطرافیان در مورد پسر پرسید. به او گفتند که او چهار ماه است هر روز به حیاط کلیسا می آید و به این تکه سنگ خیره می شود و هیچ نمی گوید.
شاهزاده دلش برای پسرک سوخت. کنار او آمد و آهسته به او گفت:«جوان، به جای بیکار نشسستن و زل زدن به این تخته سنگ، بهتر است برای خود کاری دست و پا کنی و آینده خود را بسازی.»پسرک در مقابل چشمان حیرت زده شاهزاده، مصمم و جدی به سوی او برگشت و در چشمانش خیره شد و محکم و متین پاسخ داد: «من همین الان در حال کار کردن هستم!» و بعد دوباره به تخته سنگ خیره شد.شاهزاده از جا برخاست و رفت. چند سال بعد به او خبر دادند که آن پسرک از آن تخته سنگ یک مجسمه با شکوه از حضرت داوود ساخته است. مجسمه ای که هنوز هم جزو شاهکارهای مجسمه سازی دنیا به شمار می آید. نام آن پسر «میکل آنژ» بود! قبل از شروع هر کار فیزیکی بهتر است که به اندازه لازم در موردش فکر کرد. حتی اگر زمان زیادی بگیرد.
برچسب‌ها : داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

داستان کوتاه شرف

جدوربینانی بزرگ، صاحب ثروت و مقام حکومتی، برای تعویض گریم صورتش، اتاق رو ترک کرد.عکاس که بهت زده به نویسنده محبوبش خیره شده بود به سمتش رفت. خم شد و در حالی که داشت یقه لباس نویسنده رو مرتب میکرد آهسته و با لحن ملامتگری زیر گوشش گفت....
چرا حاضر شدی باهاش عکس تبلیغاتی بگیری؟نویسنده که از ابتدا حواسش به دگرگونی و ناآرامی احوال عکاس بود، بدون مکث جواب داد.چرا حاضر شدی براش عکس تبلیغاتی بگیری؟عکاس قد راست کرد. بعد چند لحظه سکوت، با همدلی بیشتری گفت: هیچوقت هیچکس نخاهد فهمید که من برای اون کار میکنم، حتی اگه بفهمن هم کسی اهمیت نمیده. نویسنده با لبخند جواب داد: پس دست کم من دارم شرافتمندانه بهای امتیازاتی رو که به دست میارم، میپردازم.جانی بزرگ پیروزمندانه به اتاق برگشت و عکاس بهت زده به پشت دوربین
برچسب‌ها : داستان جذاب,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

ورزش را دوست داشت

امام ورزش را دوست داشت؛ ولی رشته خاصی را ترجیح نمی داد؛ شاید بشود گفت که به کشتی و ورزش باستانی، بیشتر علاقه داشت؛ ولی ژیمناستیک، بیشتر از سایر ورزش ها، نظر ایشان را جلب می کرد. در پرش طول و ارتفاع، خودش در کودکی تمرین می کرد و دو دست و یک پای او بر اثر همین ورزش، شکسته بود. بیش از ده جای سر و چند جای پیشانی وی نیز شکستگی داشت. امام تا همین اواخر روزی یک ساعت و نیم پیاده روی می کرد و حرکت های ورزشی را به راحتی انجام می داد و مرتب حرکاتی را که پزشکان برای کمردرد و پادرد، تجویز کرده بودند، انجام می داد.9
برچسب‌ها : داستان جذاب,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,حوضچه معرفت,خیرستان,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان های واقعی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

امروز بوسم تلخ است

امام به ندرت می خندید و همیشه به جای خنده بلند، تبسم می کرد؛ چون خنده بلند و قهقهه، کراهت دارد. یک روز علی (نوه امام) دلش نمی خواست پیش امام بماند. امام به او گفت: علی جان! بیا حالا یک بوسی به من بده و بعد برو. علی گفت: امروز بوسم تلخ است. امام هم خنده اش گرفت و خیلی زیبا خندید و گفت: خوب ببرش.15
برچسب‌ها : داستان جذاب,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,حوضچه معرفت,خیرستان,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان های واقعی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

من هیچ ندارم

اولین خبرنگاری که توانست از آیة اللّه خمینی عکس بگیرد، در حالی که او لبخندی بر لب داشته باشد، من بودم. لبخند آیة اللّه، به خاطر سؤالی بود که یک خبرنگار فرانسوی از او کرد. او پرسید: شایع است که آیة اللّه خمینی خیلی پول دار هستند و حتی از شاه هم بیشتر پول دارند؛ آیا این درست است؟ وی لبخندی زد و اظهار داشت: من هیچ ندارم و آن چه را هم دارم، متعلق به مردم ایران است.16

1. برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج 3، ص 278.

2. همان، ص 164.

3. در سایه آفتاب، ص 178.

4. برداشته هایی از سیره امام خمینی، ج 1، ص 10.

5. همان، ج 3، ص 288.

6. همان، ج 1، ص 35.

7. باده عشق، ص 3.

8. برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج 2، ص 176.

9. پا به پای آفتاب، ج 1، ص 81، ج، ص 170.

10. برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج 2، ص 167.

11. همان، ج 1، ص 36.

12. برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج 2، ص 162.

13. همان، ص 163.

14. برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج1، ص 18.

15. همان، ج 1، ص 25.

16. مهر و قهر، ص 224.
برچسب‌ها : داستان جذاب,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,حوضچه معرفت,خیرستان,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان های واقعی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

دولت حوضچه آرامش بسازد
مسعود جورابلو*

عصرایران - جامعه ايراني در طول فراز هايي از تاريخ به ويژه در تاريخ معاصر خود از فقر انديشه ورزي معطوف به تصميم رنج برده است؛همان معضله اي كه در نگاه بد بينانه پاره اي نو انديشان به بحران تئوري منصوب و معروف است و در نگرش خوش بينان­ه برخي عملگرايان نيز اين آسيب وجود داشته و دارد گرچه اهميتي در خور توجه نمي يابد.

هشت سال از استقرار ديدگاه دامن زدن به رابطه­ بي واسطه ميان قدرت و جامعه با توجيه ناقص و ناقض نظريه امت و امامت و تضعيف جايگاه نهادهاي مدني و صنفي و تنزل شأن عرصه عمومي مي گذرد؛ دوران شكستن ائتلاف حكمت و حاكميت به بهانه حركتي بي ترمز به قصد خدمت و قهر و طرد حاكمان و حكيمان همراه با انحلال نهادهاي برنامه ريز، بي توجهي به ديدگاههاي كارشناسي و فرار و فراروي از اسناد فرادستي و چشم اندازهاي توسعه و تعالي كه فرجامي جز آسيب پذيرتركردن و شكاف سازي كردن در بافتارها و ساختارهاي هردو عرصه دولتي و غيردولتي نداشت.

تصميم گيري خصوصا آنجا كه ركني كلي و كلان را در جامعه نشانه مي گيرد،كار ويژه دولت است ولي بي ترديد، دولت به اقتضاء ساخت ديواني و خصلت واكنشي خود در برابر محركات محيطي دروني و بيروني، فرصتي محض و مناسب براي تصميم سازي ندارد.

از همين روست كه دولت هاي مدرن بر شانه هاي جامعه مدني و نهادهاي واسطه تكيه مي كنند و گفتمان خود را در مناسبات بيرون از فضاي دولت،آبديده و فربه مي سازند؛ جايي كه برخلاف محدوده دولت ، مجال كافي را براي مناقشات معرفتي و بحث هاي چندي و چوني تا دستيابي به وفاقي نسبي داراست.

تصميم سازي، با همين وفاق نسبي است كه معنا مي شود و اين اتفاق نظر خروجي ای است كه به دولت تحويل مي گردد تا دولتمردان با سنجش روش هاي گوناگون ، روشي مناسب در اجراي آن را انتخاب و از اين طريق تصميم گيري نمايند.

حال كه دوران جديدي از حيات جامعه ايراني با استقرار دولتي با نگرش متفاوت و بعضاً مخالف و متعارض با نگاه پيشينيان آغاز گرديده و شعارهاي برآمده از نهاد دولت، رنگ و بويي از فرهيختگي و احترام و التزام به نخبگي را در خود نشان دارد، چه فصل مناسب و مغتنمي است كه دولتمردان در كنار تجديد نظرهايي كه با رويكرد تدبير در روش هاي تصميم گيرانه خود در عرصه ي دولتي به كاربسته اند، چشمي هم با چشمداشت تصميم سازي به پيكر نحيف و رنجور عرصه غير دولتي و نهادهاي صنفي و مدني داشته باشند و از سر ضرورتي تاريخي و نه تفنن و تزئين، سهم ممتاز خود را در تقويت و كارآسازي واسط مدني و صنفي بازيابند.

از قضا اين مهم، براي دولت تيري با چندين نشان است كه هم مجراي ارتباطي خود با توده مردم و روش با صرفه و صلاح تعامل و كنش متقابل با جامعه را مي سازد، هم پشتوانه معرفتي-بينشي روش ‌هاي دولتي در تصميم گيري را از تلاش تصميم ساز اينان با سرعت و سهولت مي ستاند، هم نيروي انساني با ايده و انگيزه و به همين سبب موثر كشور را شناسايي و در تشكل هاي اجتماعي، بسيار كم هزينه تر و پر بازده تر آموزش مي دهد و جامعه پذير مي كند، هم بسياري از نخبگان بركنار مانده از قدرت كه به اقتضا اندك بودن كرسي هاي دولت، مستعد بنا نهادن خلف و مخالفت با دولت هستند را به سطحي از قدرت دلالت مي دهد و هم از سويي ديگر، به تحقق ايده ي« دولت سايه» در يارگيري مناسب از جامعه و تعويض‌هاي موجه در بدنه ي قدرت مي رسد.

اين همه البته ابعاد مكشوف سعي در توجه به عرصه غيردولتي است، بماند بركاتي كه مستتر در اين تلاش است. حساب و كتاب درست مملكت منوط به همدستي مديران دولتي است كه تصميم گيرند و اهل حساب با اهل كتاب نهادهاي مدني كه رسانه ها و اصناف و گروهها واحزاب را شامل مي شود و آن وقت مقصد اين مسير نه در بيان كه در ثمره عيان تصميمات بهينه و بهنگام و عقلاني و پيش بين و پيش ياب در مسير توسعه و تعالي كشور هويدا مي شود.

از سوي ديگر، نكته مغفول مانده تاريخي كه ضرورتي بي همتا براي فرداي سرزمين مان دارد، لزوم انتقال نسلي قدرت است كه گزينه هايي با گرايش های عقلاني، رويكردها و عملكردهاي پخته و آزمون شده مي طلبد، نسلي كه امروز خروجي نظام پر نقد و نقص آموزش در مدارس و دانشگاه است، اگر در مناسبات واقعي جامعه مشق تدبير نكند و تجربه اندوزي اش به تعديل و تنظيم آستانه تحمل و تحريك اش نينجامد،چگونه مي تواند مناصب قدرت كشور را در جبرگذار تاريخي بدست گيرد؟
برچسب‌ها : داستان جذاب,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,حوضچه معرفت,خیرستان,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

نفرین خدا بر آنان که راه خیر و خوبی را می بندند، پرسیدند: چه کسانی چنین اند؟ فرمودند: کسی که به او خوبی می کنند و او کفران می ورزند، آنگاه صاحب نعمت به دیگری احسان نمی کند.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، شکر از واژه هایی است که در ادبیات قرآن به آن برخورد می کنیم و در لغت به معنای تصور نعمت در ذهن و اظهار آن در گفتار و کردار است.

شکرگزاری با قلب، زبان و عمل، در روایات اسلامی نیز به همین معنی آمده است و امام صادق (ع) می فرمایند: \"هر کس نعمت خدا داده را با دل بشناسد، شکرش را ادا کرده است.\"

خداوند در آیه 78 سوره مبارکه نحل می فرماید: \"و جعل لکم السمع و الابصار و الافئده لعلکم تشکرون\"؛ به شما چشم و گوش داد، حواس‏ داد باشد که شما سپاسگزاری کنید.

امام صادق (ع) می فرمایند: \"در تورات نوشته است: کسی که به تو نعمت داد، سپاسش گزار و هر کس از تو سپاسگزاری کرد، نعمتش بده. زیرا با سپاسگزاری نعمت ها نابود نگردد و با ناسپاسی پایدار نماند. سپاسگزاری مایه افزایش نعمت و ایمنی از دگرگونی است.\"

در حدیث می خوانیم که خداوند به موسی (ع) وحی کرد: حق شکر مرا به جا آور. موسی گفت: این کار امکان ندارد، زیرا هر کلمه شکر نیز شکری دیگر لازم دارد. وحی آمد همین اقرار تو و اینکه می دانی هر چه هست از من است، بهترین شکر من است.

امام صادق (ع) فرمودند: شکر نعمت دوری از گناه است و نیز فرمودند: شکر آن است که انسان نعمت را از خدا بداند نه از زیرکی و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران و به آنچه خدا به او داده راضی باشد و نعمت های الهی را وسیله گناه قرار ندهد، شکر واقعی آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد.

امام باقر (ع) نیز می فرمایند: \"روزی یکی از همسران پیامبر (ص) به آن حضرت (ص) عرض کرد: خداوند گذشته و آینده تو را مشمول رحمت خویش قرار داده است. چرا اینقدر خود را در زحمت عبادت می افکنی؟ حضرت (ص) پاسخ دادند: آیا بنده ای بسیار شکر کننده نباشم؟\"

باید توجه داشت از عواملی که باعث ازدیاد روزی می شود شکر نعمت است چرا که شکر نعمت نعمتت افزون کند و کفر، نعمت از کفت بیرون کند حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند: شکر نعمة یضاعفها و یزیدها؛

کفران نعمت به معنای پوشاندن و ندیده گرفتن نعمت ها است. خداوند، گرچه نیازمند سپاسگزاری و عبادت ما نیست، ولی آنها را از روی حکمت و مصلحت بر بندگان ضروری دانسته و در قرآن کریم پس از نوید به سپاسگزاران، با ناسپاسان بی اعتنایی کرده، می فرماید: \"وَ مَنْ یَشْکُرْ فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ\"(لقمان، 13) آنکه سپاسگزاری کند سپاسش به نفع خود او است و هر که کفران ورزد، خداوند بی نیاز و ستوده است.

رسول اکرم (ص) فرمودند: \"بنده ای را در قیامت به پیشگاه الهی می آورند و خداوند درباره او فرمان عذاب می دهد عرض می کند، بارالها! درباره ام امر به دوزخ فرمودی با آن که من در دنیا مسلمان و قاری قرآن بودم، خداوند می فرماید بنده من! نعمت هایی را به تو دادم و شکر آنها را بجای نیاوردی. عرض می کند، بارالها! فلان نعمت را دادی تو را شکر کردم، فلان نعمت را دادی، تو را شکر نمودم، یک به یک نعمت ها را می شمرد و از شکرها نام می برد. خداوند می فرماید: بنده من! راست می گویی، جز آن که کسی را که من به دست او نعمت خود را به تو رساندم شکر نکردی، و من با خود عهد نموده ام شکر نعمت هایی را که به بنده ای داده ام نپذیرم تا شکر کند کسی را که نعمت من توسط او به وی رسیده است.\"

یکی از آثار کفران نعمت کم شدن احسان و نیکی در جامعه است؛ امام صادق (ع) می فرمایند: \"نفرین خدا بر آنان که راه خیر و خوبی را می بندند، پرسیدند: چه کسانی چنین اند؟ فرمودند: کسی که به او خوبی می کنند و او کفران می ورزند، آنگاه صاحب نعمت به دیگری احسان نمی کند.\"

منابع:

1- اصول کافی
2- تفسیر نمونه
3- سفینه البحار
4- وسائل الشیعه
انتهای خبر/
برچسب‌ها : داستان جذاب,داستان پندآموز,ماجرای خواندنی,داستان خواندنی,سایت داستان,ماجرای شنیدنی,حوضچه معرفت,خیرستان,داستان زیبا,ماجرای زیبا,داستان نویسی,داستان کوتاه,داستان,داستان کوتاه

آدمها هیچ وقت نمی تونن بچگی هاشون رو فراموش کنن. ذهن آدمی مثل یه سالن میمونه که دو تا در داره و اتفاقات و روزمره گی ها از یه در میان و میرن . ولی آمال و آرزوهای بچگی هیچ وقت از اونجا پاک نمیشه . هزار تا دلیل میشه آورد برای این . کاری ندارم که چرا بچگی ادمها بخش لاینفک زندگی \"آینده\" اونهاست . اما از رجوع به اون آرزوها و زنده کردنشون و خوشحال کردن کودک درون الانشون شیرین تر وجود نداره .

خیلی کوچیک که بودم بابام یه موتور یاماها 125 داشت . با رنگ آبی فیروزه ای . گهگاه سوارمون میکرد و ما هم با کلی ذوق منتظر بودیم که سخت گازشو بگیره . عاشق صدای گازش بودم! اون موقع همش میگفتم اگه من سوار موتور بشم طوری با سرعت میرم که همه در عجب بمونن . البته پدر نمیزاشت در غیابش نزدیک موتورش بشیم.اگه میفهمید واویلا میشد!! همونطور که نمیزاشت بعدها نزدیک ماشینش بشیم! حتی وقتی گواهینامه گرفتیم . کلا از اینکه فرد دیگه ای غیر خودش سوار وسایل نقلیه ش بشه در عذاب بود همیشه . بویژه پسرهاش!! دلیل؟ خدا عالمه . ما که نفهمیدیم !

خلاصه از آرزوهای بچگی م داشتن یه موتور سیکیلت بود . تو این سالهای استقلال مالی که از برکت تلاش و کوشش خودم و دیر خونه اومدنم و تو دوتا شرکت کار کردنم ، دستم بازتر شده ، یکی از دغدغه هام جامه ی عمل پوشوندن اون ارزوهای کوچیک ولی دوست داشتنیه . کاری ندارم اون چیزی که می خوام بخرم الان بدردم می خوره یا نه! فقط میگم می خوام تجربه ش کنم . یادم میارم که آرزوشو داشتم . دلم قنج میرفت وقتی یه موتوری رو میدیدم که با حداکثر سرعت از کنارم رد میشد مثل باد . خودم رو اون موقع جاش میزاشتم .

یه مدت شرکت آیدین تو آدامس هاش عکس موتورسوارهای مسابقات کراس رو میزاشت . دایی بزرگترم اون موقع سوپر مارکت داشت . هر روز چند نوبت پیشش میرفتم و ادامس میگرفتم و عکس هاشو جمع می کرد . وای خدا . چه روزهایی بود . چه دوره ای... برای بچه های الان شاید مضحک باشه اما برای ما خاطرات شیرینیه که ارزو داریم دوباره تکرار بشن . حیف که نمیشن!

خلاصه تو چند وقت اخیر ، اساسی رو ذهن خانواده کار کردیم و بعد از تحمل مصائب بسیار! بالاخره رضایتشون رو جلب کردیم که یه موتور بخریم . اون هم با این شرط که موتور شهری بخری و یه وقت نری موتور تریل 250 بگیری که نمیشه بعد جمعت کرد ! شبا که میام خونه با شوق و ذوقی که واقعا قابل وصف نیست میرم موتور سواری. تا دیر وقت . از این خیابون به اون خیابون . بی هدف ! فقط می خوام گاز بدم! بی خیال توصیه نمایندگی فروش موتور که گفت : تو هزار کیلومتر اول نباید بیشتر از 50 تا سرعت بری تا موتور آب بندی بشه .

حس الان من مثل اون بچه ایه که یه اسباب بازی عجیب و غریب بهش کادو دادن و این دوست داره تا صبح هم که شده بیدار بمونه تا از ته توی کادوش سر در بیاره! خلاصه بگم که موتور سواری های این روزهام مملو از حس لذته . لذتی به شیرینیه رسیدن به آرزوهای بچگی!


برچسب‌ها: موتور, آرزوها, بچگی ها, کودک درون نوشته سلمان ستوده
برچسب‌ها : داستان کوتاه,داستان جالب,حکایت پندآموز,ماجرای خواندنی,عجیب و غریب,داستان عجیب و غریب,ماجراهای عجیب و غریب,داستان,داستان های کوتاه,داستان شنیدنی,داستان ادبی,حکایت پندآموز,حکایت جذاب,داستان نویسی,حکایت جالب,ماجرای پندآموز,خیرستان,حوضچه معرفت,داستان پندآموز,داستان ایرانی